ស្វែងយល់
អាម៉ាប៉ាប៉ាញ៉ូសការចិញ្ចឹមកូនមាន៤ប្រភេទ នេះបើតាមការសម្រង់ប្រសាសន៍លោកឧកញ៉ា វេជ្ជបណ្ឌិតគួច ម៉េងលី ។
អត្តចរិត ឥរិយាបថ មារយាទរបស់កូន គឺជាលទ្ធផលពីការចិញ្ចឹមបីបាច់របស់ឪពុកម្ដាយ។ ពោល បើឪពុកម្ដាយចិញ្ចឹមកូនបែបណា កូននឹងទៅជាបែបនោះ ដូចពាក្យចាស់លោកពោលថា “សាបព្រោះគ្រាប់ពូជអ្វី ទទួលបានផលនោះ”។
ខ្ញុំមើលឃើញថា ការចិញ្ចឹមកូនមាន៤ប្រភេទ ក្នុងនោះមានដូចជា
ទី១ កូនត្រូវតែធ្វើតាមឪពុកម្ដាយ បើមិនធ្វើតាមវ៉ៃ៖ ការចិញ្ចឹមកូនបែបនេះ ពុំទទួលបានលទ្ធផលល្អនោះឡើយ គឺច្រើនតែបរាជ័យ។ ហេតុអ្វី? ព្រោះបើឪពុកម្ដាយមិនផ្ដល់ឱកាសឱ្យកូនធ្វើអ្វីតាមគំនិតរបស់គេទេ ថ្ងៃក្រោយកូននឹងក្លាយជាមនុស្សគ្មានម្ចាស់ការ ខ្លាចគេ ចាញ់ប្រៀបគេ មិនហ៊ានបញ្ចេញមតិយោបល់ ចូលក្នុងសង្គមអត់ចុះ និងធ្វើនេះធ្វើនោះចេះតែខ្លាចខុស។
ទី២ មិនខ្វល់ពីកូន ចង់កូនធ្វើអីក៏ធ្វើទៅ៖ ការចិញ្ចឹមកូនបែបនេះ ធ្វើឱ្យកូនខ្វះភាពកក់ក្ដៅ ឯកោ បាក់ទឹកចិត្ត មានបញ្ហាផ្លូវចិត្ត និងអាចធ្វើឱ្យកូនទៅសេពគប់បាបមិត្ត ដែលនាំឱ្យគេក្លាយជាមនុស្សមិនល្អនៅក្នុងសង្គម។ នៅក្នុងសង្គមខ្មែរយើងសម្បូរឪពុកម្ដាយចិញ្ចឹមកូនតាមបែបប្រភេទទី១ និងប្រភេទទី២នេះណាស់ ម្ល៉ោះហើយទើបធ្វើឱ្យយុវជនយើងមួយចំនួនក្លាយជាទំពាំងស្អុយ។
ទី៣ អនុញ្ញាតឱ្យកូនធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅ(ផ្ដល់ឯករាជ្យភាពដល់កូន) គ្រាន់តែតាមដានតិចតួច៖ ការចិញ្ចឹមកូនបែបនេះ ច្រើនតែធ្វើឱ្យកូនច្រឡើសបើស គ្រួសារគ្មានសណ្ដាប់ធ្នាប់ ឬរញ៉េរញ៉ៃក្នុងគ្រួសារ ព្រោះឪពុកម្ដាយចាត់ទុកកូនដូចជាពួកម៉ាក ដូចមិនមែនជាកូន។ ការចិញ្ចឹមកូនបែបនេះ ក៏មិនសូវទទួលបានលទ្ធផលល្អប៉ុន្មានដែរ។
ទី៤ គ្រួសារមានវិន័យត្រឹមត្រូវ៖ ឪពុកម្ដាយដាក់វិន័យឱ្យកូនសមរម្យ(វិន័យក្នុងគ្រួសារមិនធូររលុងពេក និងមិនតឹងរ៉ឹងពេក) មានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយកូន និងផ្ដល់ឱកាសឱ្យកូនពន្យល់ហេតុផល ហើយទទួលស្ដាប់ហេតុផលរបស់កូន។
ខ្ញុំមើលឃើញថា ការចិញ្ចឹមកូនប្រភេទទី៤ គឺទទួលបានលទ្ធផលល្អជាងការចិញ្ចឹមកូនប្រភេទទី១ ទី២ និងប្រភេទទី៣៕
